۴-۹-۲-۲) اندازه هیات‌مدیره

ادبیات تئوریک دو دیدگاه متضاد پیرامون نقش اندازه هیات‌مدیره بر عملکرد شرکت ارائه نموده است.دیدگاه اول بیان می‌دارد که هیات مدیره کوچک تر باعث ارتقاء عملکرد شرکت می‌گردد.هنگامی که هیات‌مدیره از تعداد زیادی از اعضا تشکیل شده باشد،مشکل نمایندگی افزایش می‌یابد؛زیرا تعدادی از اعضای هیات‌مدیره ممکن است به عنوان افراد بی منفعت عمل کنند (هرمالین^[۳۹]ودیگران،۱۰۶،۲۰۰۳).همچنین زمانی که تعداد اعضای هیات‌مدیره بیش از اندازه باشد،کنترل و نظارت بر مدیر عامل به صورت کارآ انجام نمی پذیرد(لیپتین^[۴۰]ودیگران،۱۹۹۲،۶۵).ضمن آنکه طرح ریزی،هماهنگی تیمی،تصمیم‌گیری و برگزاری جلسات منظم برای هیات‌مدیره بزرگ تر دشوار است (جنسن ،۱۹۹۳،۸۴۹).یک هیات‌مدیره بیش از اندازه بزرگ توانایی ایفای وظایف خود را به نحو احسنت از دست می دهندو بیشتر در یک جایگاه سمبلیک قرار می گیرند (هرمالین و دیگران،۱۱۲،۲۰۰۳). از سوی دیگر دیدگاه دوم بیان می‌دارد که هیات‌مدیره کوچک تر، از مزیت ها و منافع،نظرات و پیشنهادهای تخصصی و متنوع که در هیات‌مدیره بزرگتر وجود دارد،محروم است.به علاوه هیات‌مدیره بزرگتر در زمینه‌های از قبیل تجربه،مهارت، جنسیت، ملیت و غیره مزیت دارند (دالتون^[۴۱] ،۹۴،۲۰۰۵).ضمن اینکه هیات‌مدیره کوچکتر در ترکیب خود ‌از مدیران غیرموظف کمتری استفاده می‌کند و زمان اندکی برای ایفای وظایف نظارتی و تصمیم‌گیری خود دارد.

۱۰-۲-۲) حاکمیت شرکتی شفافیت و ارزش آفرینی

امروزه بازارهای پرتلاطم و رو به رشد اوراق بهادار در دنیا متکی بر سیستم‌های پیچیده حمایت ‌کننده‌ای هستند که نظام راهبری را در شرکت‌های سهامی عام بهبود می بخشند. ویژگی‌های اصلی این نظام راهبری عبارتند از: ۱) به سهام‌داران اقلیت این اطمینان را می‌دهند که اطلاعاتی قابل اتکاء در رابطه با ارزش شرکت دریافت کرده‌اند و از جانب مدیران شرکت و سایر سهام‌داران بزرگ مورد خیانت و سوء استفاده قرار نگرفتهاند و ۲) مدیران را اینگونه تشویق می‌کنند که به جای پرداختن به اهداف شخصی خود، به دنبال حداکثر کردن ارزش و منافع شرکت باشند. از جمله سیستم‌ها (یا سازمان‌های) ارتقاء دهنده نظام راهبری شرکتی میتوان به واسطه های معتبری در بازارهای سرمایه همچون بانک های سرمایه گذاری، مؤسسات حسابداری، قوانین و مقررات اوراق بهادار (مثل آمریکا) و انواع شیوه ها (رژیم) افشا و ارائه شفاف اطلاعات اشاره کرد که در حقیقت تولید کننده اطلاعاتی قابل اتکاء برای شرکت‌های سهامی عام می‌باشد. نقش راهبری اطلاعات حسابداری مالی در شرکت‌های سهامی عام و به تبع آن ویژگی شفافیت اطلاعات، دارای اهمیتی حیاتی در بازارها می‌باشند.

۱-۱۰-۲-۲ ) اطلاعات حسابداری مالی

اطلاعات حسابداری مالی محصول حسابداری شرکت‌ها و سیستم‌های گزارشگری خارجی است که در آن ها، داده هایی مقداری به صورت حسابرسی شده و به طور دورهای و منظم در خصوص وضعیت مالی و عملکرد شرکت‌های سهامی عام ارائه می شود. در واقع، ترازنامه، صورت سود و زیان و صورت جریانات نقدی حسابری شده به همراه سایر اطلاعات مندرج در یادداشت های همراه صورت‌های مالی، ساختار اطلاعاتی خاص هر شرکت را شکل داده و در اختیار سرمایه گذاران و قانونگذاران می نهند. البته ایجاد یک سیتم پیچیده افشا به هیچ وجه ارزان نیست. کشورهایی که بازارهای اوراق بهادار پیشرفته ای دارند، منابع قابل توجهی را به تولید سیستم‌های حسابداری و وضع مقررات جهت استفاده از این سیستم‌ها و تعیین قواعد افشا اختصاص می‌دهند، قواعد و قوانینی که شرکت های سهامی عام ملزم به تبعیت از آن ها می‌باشند. این منابع صرف شده الزاماًً مالی نمی باشند چرا که اقلام دیگری چون هزینه های فرصت مربوط به سرمایه انسانی فرهیخته^[۴۲] از جمله حسابداران، حقوق ‌دانان، دانشگاهیان و سیاستمداران را نیز در بر می گیرند(حساس یگانه و نادی قمی، ۱۳۸۵).

در ایالات متحده آمریکا، کمیسیون بورس اوراق بهادار (SEC)، تحت نظارت پارلمان آمریکا، ، مسئول نگهداری و تعیین قواعد مورد نیاز بابت حسابداری و اصول افشا می‌باشد که البته کلیه شرکت‌ها ملزم به تبعیت از این قواعد هستند این قواعد بعضا تًوسط خود SEC و گاهی توسط سایرین که تحت نظارت SEC هستند(مثل هیئت تدوین استانداردهای حسابداری FASB) تدوین و ابلاغ می‌گردد. در حال حاضر، علاوه بر آنکه در همه کشورها استانداردگذاران به طور مجزا ‌به این امر اشتغال دارند هیئت تدوین استانداردهای حسابداری بین الملی (IASB)، نیز یکسری استانداردهایی را تدوین نموده تا در نهایت بتوانند قابل کاربرد در تمامی کشورهای دنیا باشند.

در پس تحقیقاتی که در زمینه نظام راهبری شرکتی در حوزه حسابداری صورت گرفته است یک فرض منطقی وجود دارد و آن این است که سهم قابل توجهی از بازده سرمایه گذاری طبق روش های حسابداری از بهبود در نظام راهبری شرکتی نشأت گرفته است. در واقع مطابق این فرض با یک نظام راهبری مؤثر، عملکرد صحیح بازار اوراق بهادار تسهیل شده و جریان کارایی سرمایه های مالی و انسانی کمیاب به سوی فرصت‌های سرمایه گذاری را موجب می شود. این موضوع بیانگر ارزشی است که نظام راهبری برای شرکت‌ها به همراه دارد که بعضا بًه عنوان ارزش‌های راهبری در نظر گرفته می شود. طراحی سیستمی که افزایش در ارزش های راهبری را برای شرکت‌ها به دنبال داشته باشد، درگیر مسائلی چون انتخاب^[۴۳] بین ویژگی قابل اتکاء بودن یا مربوط بودن اطلاعات حسابداری قابل گزارش می شود. با وجود این که مسئله قضاوت و انتظارات مدیران شرکت‌ها مسئله ای غیرقابل حل (غیرقابل حذف) در هر مدل جدی گزارشگری مالی محسوب می شود، ولی ارزش راهبری اطلاعات حسابداری از همان گزارشات بیطرف (عینی) و قابل رسیدگی حاصل خواهد شد. نتایجی که قابل رسیدگی باشند در یک سیستم گزارشگری به متغیرهایی منجر خواهد شد که در نهایت به عنوان مبنایی برای نظارت برون سازمانیها و ایجاد نظم در عملکرد درون سازمانیها لحاظ خواهد گردید(هرمالین و ویسباخ، ۲۰۰۷).