در واقع دنیای اینترنت، دنیای تحقق رویاها و حل مشکلات لاینحل و دیرینه آموزش و فرصت های جدید یادگیری است. با ورود اینترنت به دنیای آموزش و خلق آموزش مجازی این امکان، فراهم شد که فراگیران بتوانند در حالی که در پشت رایانه شخصی خود نشسته اند،در کمترین زمان و بیشترین سرعت،به محتوای آموزشی مورد نیاز خود دست یابند.(رحمانی ،۱۳۸۴)

امروزه وب جدیدترین فناوری های بازسازی را ارائه می‌دهد و دهکده جهانی را گسترش داده است.در یک کلام آینده در این است که چقدر بتوان ارزش اینترنت را تشریح کرد.(بست^[۶]،۲۰۰۱)

پیدایش وب جهان گستر منجر به ایجاد جدیدترین روش آموزشی یعنی آموزش مجازی و آموزش مبتنی بر وب شده است.(هاگی و ویلیام^[۷]،۲۰۰۴)

از ویژگی های آموزش های مجازی این است که بر خلاف محیط های معلم محور که شیوه های سنتی ارائه می‌کردند، تأکید بر محیط فراگیر دارند. در این نوع آموزش بیش از اینکه معلم وظیفه ارائه اطلاعات به فراگیران را داشته باشد، این فراگیران هستند که برای دستیابی به اطلاعات مورد نیاز ، به کندوکاو می پردازند. از دیگر ویژگی های آن، ورای دسترسی آسان به اطلاعات، ویژگی های ارتباطی و تعاملی آن است. هدف اصلی آموزش مجازی کیفی ، نهادینه نمودن تنوع و یکپارچگی در یک “اکولوژی یادگیری” پویا و چالش برانگیز ذهنی می‌باشد.

قدرت تحول و دگرگون کننده آموزش مجازی ، پایه و اساس معضل تضاد استقلال و مشارکت را مورد توجه قرار داده است، چرا که با آموزش مجازی می توان آزادی و نظارت را به طور همزمان در یک جامعه جستجوگر فعال فراهم نمود. آموزش مجازی هم جنبه‌های فردی و هم جنبه‌های عمومی یک تجربه آموزشی را به رسمیت شناخته و در جهت انسجام و یکپارچگی این جنبه ها می کوشد. آن چه در حال حاضر نیاز می‌باشد و آموزش مجازی به ما عرضه می‌دارد، روش های بهتر برای پردازش،معنا بخشی به اطلاعات و خلق مجدد آن ها‌ است.(گریسون و اندرسون،۲۰۰۳)

امروزه اغلب دانشگاه ها توجه خود را ‌به این نوع آموزش معطوف کرده‌اند .بسیاری از مؤسسات آموزش عالی ، برنامه های آموزش مجازی برگزار کرده‌اند و هم اکنون خیلی از دانشگاه ها باشتاب در حال تدارک دیدن از نوع از برنامه ها می‌باشند.(هدگارد و استوارت^[۸]،۱۹۹۷)

در چند سال اخیر در ایران هم برخی دانشگاه ها فعالیت هایی جهت برگزاری دوره های آموزش مجازی انجام داده‌اند و حتی برخی از آن ها در طی چند سال اخیر دوره هایی را برگزار کرده‌اند.

با توجه به افزایش تقاضای عالی در کشورمان (سالانه حدود۵/۱ میلیون نفر) و عدم توانایی نظام آموزش عالی در جلب همه این افراد، اگر راه های جدیدی برای افزایش دسترسی به آموزش عالی ، فرا روی متقاضیان قرار نگیرد، سایر افراد باید از حقوق اولیه خود یعنی آموزش چشم بپوشید. در چنین شرایطی با توجه به افزایش تقاضای آموزش عالی و پذیرش این مسئله که آموزش علاوه بر اینکه حقوق اولیه اجتماعی هر فرد است، پیش نیاز توسعه پایدار هم می‌باشد، ‌بنابرین‏ بایستی به دنبال راهکارهایی به منظور گسترش و تنوع بخشیدن به نظام آموزشی کشورمان باشیم،یکی از این راهکارها، توسعه نظام آموزش مجازی (الکترونیکی ) می‌باشد.

به نظر می‌رسد در رقابت مؤسسات آموزش عالی در پیاده سازی آموزش مجازی ، دانشگاه علامه طباطبایی که طلایه دار بزرگترین دانشگاه علوم انسانی در کشور می‌باشد از قافله عقب مانده است . لذا ضرورت دارد پژوهش های لازم و کافی در این زمینه صورت گیرد. این تحقق نیز در همین راستا، بر آن است تا پیاده سازی آموزش مجازی را در دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی ، امکان سنجی نموده و از نظرات اساتید و دانشجویان در خصوص این آموزش بهره گیرد.

‌بنابرین‏ و بر پایه نکات یاد شده ، مسئله اصلی این تحقیق این است که مشخص نماید تا چه میزان امکان راه اندازی آموزش مجازی در دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی وجود دارد و آیا آمادگی اساتید و نیز دانشجویان برای بهره گیری از امکانات آموزش مجازی از کفایت لازم برخوردار است و نیز اینکه نظرات اعضای هیئت علمی و نگرش دانشجویان کارشناسی ارشد این دانشکده پیرامون آموزش مجازی چیست. و در آخر ، بر اساس نتایج به دست آمده راهکار های مناسب در این زمینه ارائه خواهد شد.

اهمیت و ضرورت تحقیق:

برای اهمیت و ضرورت انجام این تحقیق ، دلایل متعددی را می توان برشمرد.شاید مهم ترین دلیل آن ، موضوع در خور توجه آن باشد که در واقع پیوندی است میان آموزش عالی (که در این تحقیق حیطه آن،دانشگاه علامه طباطبایی می‌باشد) و آموزش مجازی. بدیهی است آموزش عالی نقش ارزنده ای در تربیت نیروی انسانی مورد نیاز و افزایش کیفیت نیروی انسانی موجود دارد. تحقق اهداف توسعه کشور مستلزم گسترش و نوسازی آموزش عالی است. و از طرفی سیستم نوین آموزش مجازی با به کارگیری آخرین دستاورد های عصرفناوری اطلاعات، مزایای منحصر به فردی را به همراه دارد. به عنوان مثال به ما این اجازه را می‌دهد تا آموزش را متناسب با نیازها ارائه دهیم ، به دلیل اینکه از یک طرف محدودیت زمانی و مکانی را از میان برمی دارد و از طرفی اختیاراتی را به دانشجویان و اساتید می‌دهد. به دانشجویان اجازه می‌دهد تا نیازهای تحصیلی و مطالب درسی خود را در زمان مناسب دریافت نمایند و دیگر احتیاجی نیست که از محل سکونت خود دور باشند یا شغل خود را از دست بدهند و با مشکلاتی همچون، کمبود خوابگاه، رفت و آمدو…روبرو شوند . دانشگاه ها با به کارگیری سیستم آموزش مجازی، نیز قادر خواهند بود از مزایای آن که شامل تنوع ، انعطاف پذیری و سرعت در ارائه آموزش است،بهره لازم را ببرند. آموزش مجازی می‌تواند بخشی از نیاز جامعه را برآورد سازد و هزاران شیفته یادگیری را در مسیر خودسازی سوق دهد. با این نوع آموزش، دانشجویان بیشتری جذب دانشگاه می‌شوند، کمبود فضای فیزیکی از جمله کلاس درس و خوابگاه و…مرتفع می شود،دیگرعملا کمبود استاد وجود نخواهد داشت زیرا هم می توان از اساتید خود دانشگاه و هم اساتید مجرب دانشگاه های دیگر در این زمینه کمک گرفت.