“

 

    1. . Matte,op.cit.at370. ↑

 

    1. . Verschoor,(1983)op.cit.at2. ↑

 

      1. . خسروی، مجید، هوا و فضا از دیدگاه حقوقی، (ناشر سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران، سال۱۳۸۱)، ص ۵۴٫ ↑

 

    1. . Chicago Convention,1944 ICAODoc.7300/6,15UNTS6605. ↑

 

      1. . برای ملاحظه آرای دادگاه های مختلف و نحوه ایجاد رویه قضایی رک: منصور جباری، حقوق حمل و نقل هوایی (تهران : میزان ، ۱۳۹۰). ↑

 

    1. . پرویز ذوالعین ، مبانی حقوق بین الملل عمومی ، دفتر مطالعات سیاسی و بین الملل وزارت خارجه ( تهران ؛ مؤسسه‌ چاپ و انتشار، ۱۳۷۷ ) ص ۷۱۱ . ↑

 

    1. ۱٫Eliashive, Arlazar,“Article 28(1) of the Warsaw Convention“, (Montreal:McGiII University1972), at page 2. ↑

 

    1. ۱٫ Ibid. ↑

 

    1. ۲٫ Ibid. ↑

 

    1. ۳٫Ibid, at page 3; from: Shawcross and Beaumont ,On Air Law, 3rd edition by P.B.Keenan, A.Lester and P.Martin(London, Butterworths, 1966),Vol 2,at page 49. ↑

 

    1. ۱٫ Edet Amana Idorenyin,“The Montreal Convention of 1999: Problems AndProspects”, (Montreal: McGiII University 2002), at page10. Available at: www.digitool.library.mcgill.com ↑

 

    1. ۲٫Eliashive, op.cit, at page 3. ↑

 

    1. ۳٫ Ibid, and see also: Edet Amana, op.cit, at page 19. ↑

 

    1. ۱٫Edet Amana, op.cit. ↑

 

    1. ۲٫Hague Protocol, supranote46 , art. XXVI. ↑

 

    1. ۳٫ Ibid., art. III. ↑

 

    1. ۴٫ Ibid., art. IV. ↑

 

    1. ۵٫ Ibid., art. XI. ↑

 

    1. ۶٫ Ibid.,art; X. ↑

 

    1. ۷٫ Ibid., art. XII. ↑

 

    1. ۸٫ Ibid., art. IX. ↑

 

    1. ۹٫ Ibid., art. XV. ↑

 

    1. ۱٫ Ibid., art XIII. ↑

 

    1. ۲٫ Ibid., art. I(b). ↑

 

    1. ۳٫ Ibid.,art.I©. ↑

 

    1. ۴٫ Ibid.,art. III (2). ↑

 

    1. ۵٫Edet Amana, op.cit, at page 24. ↑

 

    1. ۶٫ Ibid, art.1. ↑

 

    1. ۱٫ Unlawfulinterference withaircraftby persons on board. ↑

 

    1. ۲٫Guatemala City Protocol, art. VIII. ↑

 

    1. ۳٫ Ibid.,art. II. ↑

 

    1. ۴٫ Ibid.,art. XII. ↑

 

    1. ۵٫Ibid., art. XX. This provision makes it statistically impossible to bring the Protocol into force without ratification by the US. ↑

 

    1. ۱٫ EdetAmana, op.cit. at page 32; from: M. Milde “The Warsaw System of Liability in International Carriage by Air: History, Merits and flaws …and the New ‘non-Warsaw’ Convention of 28 May 1999” (1999) 14 Annals of Air &. Space Law.at page 167. ↑

 

    1. ۲٫ Ibid. ↑

 

    1. ۳٫ Ibid, at page 29. ↑

 

    1. ۴٫Agreement Relating to Liability Limitations of the Warsaw Convention and The HagueProtocol, Signed at Montreal on 13 May 1966, CAB No. 18900, (1982) 49 U.S.C. Ss 1502. ↑

 

    1. ۵٫ The Japanese Initiative of 1992. ↑

 

    1. ۶٫ IATA IntercarrierAgreement on Passenger Liability, Kuala Lumpur, and 31 October 1995 reproducedin(1997) XXI. ↑

 

    1. ۱٫ The European Communîty adopted EU, Council Regulation (EC). No. 2027/97 of 9 October 1997 on air carrier liability in the event of accidents, [1997] O.J.L.285/1. ↑

 

    1. ۲٫Edet Amana, op.cit, at page 36. ↑

 

    1. ۱٫ Ibid. ↑

 

    1. ۲٫ Ibid. ↑

 

    1. ۳٫ پابلو مندس دولیون، ترجمه: ماشاا… بنا نیاسری، «کنوانسیون مونترآل: تجزیه و تحلیل برخی از جنبه‌های روزآمد و ادغام شدهسیستم ورشو»، مجله حقوقی بین‌المللی، پاییز ۱۳۸۳، ش ۳۱٫ ص ۲۶۶٫ ↑

 

    1. ۴٫ Fifth Jurisdiction ↑

 

    1. ۵٫ همان، به نقل از:George N.Tompkins, The Future for the Warsaw Convention Liability, The Aviation Q.38,43(1999)

      – ↑

 

    1. ۱٫ماده ۲۷ کنوانسیون مونترآل مربوط به “آزادی قراردادی” می‌باشد. این مقرره، محدود ‌به این شده است که توافق های بین متصدی حمل و مسافر، با مقررات کنوانسیون مونترآل مخالف نباشد و هدف آن، هدایت توافقاتی است که بین طرفین ( متصدی حمل و مسافر) صورت می‌گیرد. ↑

 

    1. ۲٫ Serrao J.D, Jacqueline Elil, “The Montreal convention of 1999: a “Well-Worn” Restructuring of Liability and Jurisdiction”,( Montreal:McGiII University 1999)at page 33. ↑

 

    1. ۳٫ Convention for the Unification of Certain Rules for International Carriage by Air, ۲۸ May 1999,ICAO DCW Doc. No. 57.Available at: www.lexmercatoria.org

      برای دیدن متن فارسی کنوانسیون مونترآل رجوع کنید به: بنیاسری،ماشاا…، مجله حقوقی، نشریه دفتر خدمات حقوقی بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران، شماره ۳۱، پاییز ۱۳۸۳، صص ۳۹۰-۳۱٫ ↑

 

    1. ۴٫ Edet Amana, op.cit. ↑

 

    1. . بهروز اخلاقی، پیشین، صص ۷۳- ۶۷٫ ↑

 

    1. . همان. ↑

 

    1. . Matte, op. cit. at 125- 131. ↑

 

    1. . Provisional International Civil Aviation Organization (PICAO); 171 UNTS 345. ↑

 

    1. . Interim Agerrment on International Civil Aviation. ↑

 

    1. . طبق ماده ۱۷ موافقتنامه موقت سازمان بین ­الملل هواپیمایی کشوری، با پذیرش موافقتنامه از طرف ۲۶ کشور، موافقتنامه به مرحله اجرا درآمد. ایالات متحده آمریکا به عنوان نگهدارنده سند تعیین شده بود. ↑

 

    1. . B. Chang, The Law of International Air Transport (London: Stevens, 1962) at 64. ↑

 

    1. . مقر دایمی سازمان، شهر مونترال کانادا ‌می‌باشد. مقر سازمان می ­تواند موقتاً به محل دیگری منتقل شود. در سال ۱۹۵۴ مجمع عمومی ایکائو ماده ۴۵ کنوانسیون را بدین صورت اصلاح کرد که مقر سازمان می ­تواند با تصمیم مجمع موقتاً به محل دیگری انتقال یابد. این تصمیم با تعداد آرایی که مجمع تعیین می­ نماید و بهر حال نباید کمتر از سه پنجم مجموع دول متعاهد باشد اتخاذ خواهد شد. ↑

 

    1. . L. Weber, International Civil Aviation Organization: An Introduction (The Netherlands: Kluwer Law International, 2007) at 2. ↑

 

    1. . Agreement between the United Nations and International Civil Aviation Organization, dated 13 May 1974, ICAO Doc. 7970; UNTS Vol. 8 (1947), p. 324 et seq. ↑

 

    1. . The Convention on the privileges and Immunities of the Specialized Agencies of 21 NOV. 1974; 33 UNTS 242 – ۲۶۱٫ ↑

 

    1. . ماده ۴۷ کنوانسیونشیکاگو. ↑

 

    1. . Article 2 of the Convention on the Privileges and Immunities of the Specialized Agencies. ↑

 

“

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...