. البته یهودیان اصیل و اسرائیلی منحصر به اینان نیستند ولی دیگران به این اندازه شهرت نداشته اند. اصفهانی،ابوالفرج علی بن الحسین؛الاغانی،۲۲/۳۴۳٫ ↑
. ابن سلام،ابوعبید قاسم؛کتاب الاموال،۲۹۷؛ ابن کثیر الدمشقی،اسماعیل؛البدایه و النهایه،۳/۲۷۲٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۴۵۴؛عامری،یحیی بن ابی بکر؛ بهجهالمحافل،۱/۲۱۳؛دیار بکری،حسین بن محمد؛ تاریخ الخمیس،۱/۲۱۳٫ ↑
. ان بینهم النصر علی من حارب اهل هذه الصحیفه،و ان الیهود مع المؤمنین ماداموا محاربین. ابوعبید هم گوید:[یهودیان در جنگها همراه پیامبر بودند و سهم خود را می گرفتند.]ابن سلام،ابوعبید قاسم؛کتاب الاموال،۲۹۶٫ ↑
. ابن هشام،عبدالملک،السیره النبویه،۱/۲۳۵- ۲۳۶٫ ↑
. رضوان، فتحی/صبیح،محمد؛محمد رسول اکرم۶،۳۹۹٫ ↑
. القرآن الکریم:البقره/۸۴-۸۶٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۲/۳۴۰؛ ابن خلدون،عبدالرحمن؛ العبر،۱/۴۰۶٫ ↑
. الطبرسی، الفضل بن الحسن،إعلام الوری بأعلام الهدی،۱/۱۵۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الأئمه الأطهار۷،۱۹/۱۱۰؛ احمدی میانجی،علی؛ مکاتیب الرسول،۱/۲۶۰٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۴۵۴؛ طبری،ابوجعفرمحمد بن جریر؛ تاریخ الامم والملوک،۲/۱۷۲٫ ↑
. کان رسول الله حین قدم صالح قریظه و النضیر و من بالمدینه من الیهود ألّا یکونوا معه ولا علیه:. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۴۵۴؛ بغوی، ابو محمد حسین بن مسعود؛معالم التنزیل فی تفسیر القرآن(معروف به تفسیر قرآن بغوی)،۴/۳۱۳؛ نسفی،عبدالله بن احمد؛ مدارک التنزیل،۳/۴۵۴؛ عسقلانی، احمد بن علی؛فتح الباری فی شرح صحیح البخاری،۸/۱۶۸؛ عامری،یحیی بن ابی بکر؛ بهجهالمحافل،۱/۲۱۳٫ ↑
. ابن هشام،عبدالملک،السیره النبویه،۲/۲۲۰؛ طبری،ابوجعفرمحمد بن جریر؛ تاریخ الامم والملوک،۱/۲۵۵،۲۳۷؛ بلاذری،احمد بن یحیی؛ فتوح البلدان،۳۵٫ ↑
. ابن هشام،عبدالملک،السیره النبویه،۱/۱۹۱؛ واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۱۷۷؛ بلاذری،احمد بن یحیی؛انساب الاشراف،۱/۳۷۳؛ طبری،ابوجعفرمحمد بن جریر؛ تاریخ الامم والملوک،۱/۱۷۳٫ ↑
. ابن هشام،عبدالملک،السیره النبویه،۲/۲۴۰؛ بخاری،ابوعبدالله محمد بن اسماعیل؛ صحیح البخاری،۵/۵۱؛ یعقوبی،احمد بن ابی یعقوب؛ تاریخ الیعقوبی،۱/۳۷۱؛ بلاذری،احمد بن یحیی؛انساب الاشراف،۱/۴۳۳٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۳۷۳؛،ابوجعفرمحمد بن جریر؛ تاریخ الامم والملوک،۱/۲۲۵٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۳۶۳٫ ↑
. الطبرسی، الفضل بن الحسن،إعلام الوری بأعلام الهدی،۱/۱۵۸٫ ↑
. بنابر اسناد، احمدی میانجی پنجمین ماه هجرت، زمان انعقاد قرارداد دانسته شده است. احمدی میانجی،علی؛ مکاتیب الرسول،۱/۲۶۰؛ تنها دیار بکری از مورخین متأخر،موادعه یهود را در ماه پنجم هجرت دانسته است. دیار بکری،حسین بن محمد؛ تاریخ الخمیس،۱/۳۵۳٫ ↑
. واقدی، محمد بن عمر؛ المغازی،۱/۳۶۸٫ ↑
. همان ،۱/۴۵۶٫ ↑
. برکات،احمد؛ محمد و الیهود نظره جدیده،۸۳؛ وات، مونتگمری؛محمد فی المدینه،۳۴۵؛زریق،برهان،الصحیفه میثاق الرسول،۵۳۱٫ ↑
. مکی العاملی،ابی عبدالله شمس الدین محمّد بن جمال الدین(شهید اول)؛لمعه دمشقیّه،۱۶۴٫ ↑
. الحسینی الشیرازی،محمّد؛الفقه،۷۴٫ ↑
. همان ،۱۸۵-۱۸۶٫ ↑
. برای توضیح کملتر رجوع کنید به عمیدزنجانی،عباسعلی، اسلام و حقوق ملل،۷۰-۸۶٫ ↑
. طبری،ابوجعفر محمد بن جریر؛جامع البیان فی تفسیر القرآن،۱۰/۵۵٫ طباطبایى، محمد حسین؛المیزان فى تفسیر القرآن،۹/۱۵۶-۱۵۷٫ ↑
. خامنهاى، على ؛ قرارداد ترک مخاصمه و آتشبس، ۵٫ ↑
. طوسى، ابو جعفر محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الإمامیه، ۲/۵۰٫ ↑
. الحلی، ابومنصور بن الحسن بن یوسف بن المطهر الاسدی؛ تذکره الفقهاء،۹/۳۵۲٫ ↑
. القرآن الکریم:التوبه/۴٫ ↑
. القرآن الکریم:التوبه/۷٫ ↑
. طبرسی،فضل بن حسن،مجمع البیان فی تفسیر القرآن،۵/۹-۱۰٫ ↑
. القرآن الکریم:الانفال/۵۶٫ ↑
. النجفی،محمد حسن؛جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام،۲۱/۳۱۳؛ خامنهاى، على؛ قرارداد ترک مخاصمه و آتشبس، ۵٫ ↑
. القرآن الکریم:النساء/۷۴٫ ↑
. همان:الانفال/۶۱٫ ↑
. همان:محمد/۳۵٫ ↑
. القرآن الکریم:الممتحنه/۹٫ ↑
. همان: الممتحنه/۱٫ ↑
. خامنهاى، على؛ قرارداد ترک مخاصمه و آتشبس،تلخیص ۶-۱۲٫ ↑
. مکی العاملی،ابی عبدالله شمس الدین محمّد بن جمال الدین(شهید اول)؛لمعه دمشقیّه،۱۶۴٫ ↑
. الحسینی الشیرازی،محمّد؛الفقه،۷۴٫ ↑
. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الأئمه الأطهار:، ۷،۱۹/۱۱۰-۱۱۱٫ ↑
. ابن هشام،عبدالملک،السیره النبویه،۱/۳۳۴٫ ↑
. همان ،۱/۳۲۵٫ ↑
. «سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ أَکَّلُونَ لِلسُّحْتِ فَإِن جَاءُوکَ فَاحْکُم بَیْنهَُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنهُْمْ وَ إِن تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَن یَضرُُّوکَ شَیًْا وَ إِنْ حَکَمْتَ فَاحْکُم بَیْنهَُم بِالْقِسْطِ إِنَّ اللَّهَ یحُِبُّ الْمُقْسِطِین»«آنها بسیار به سخنان تو گوش مىدهند تا آن را تکذیب کنند مال حرام فراوان مى خورند پس اگر نزد تو آمدند، در میان آنان داورى کن، یا(اگر صلاح دانستى)آنها را به حال خود واگذار! و اگر از آنان صرف نظر کنى، به تو هیچ زیانى نمىرسانند و اگر میان آنها داورى کنى، با عدالت داورى کن، که خدا عادلان را دوست دارد!»القرآن الکریم: المائده/۴۲٫ ↑
. «وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِیثَاقَ بَنىِ إِسرَْ ءِیلَ وَ بَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنىَْ عَشرََ نَقِیبًا وَ قَالَ اللَّهُ إِنىِّ مَعَکُمْ لَئنِْ أَقَمْتُمُ الصَّلَوه وَ ءَاتَیْتُمُ الزَّکَوه وَ ءَامَنتُم بِرُسُلىِ وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ وَ أَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُکَفِّرَنَّ عَنکُمْ سَیَِّاتِکُمْ وَ لَأُدْخِلَنَّکُمْ جَنَّاتٍ تجَْرِى مِن تحَْتِهَا الْأَنْهَرُ فَمَن کَفَرَ بَعْدَ ذَلِکَ مِنکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیل فَبِمَا نَقْضِهِم مِّیثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَ جَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِیَه یحَُرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَ نَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُکِّرُواْ بِهِ وَ لَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلىَ خَائنَه مِّنهُْمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنهُمْ فَاعْفُ عَنهُْمْ وَ اصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ یحُِبُّ الْمُحْسِنِین»«خدا از بنى اسرائیل پیمان گرفت. و از آن ها، دوازده نقیب[سرپرست]برانگیختیم. و خداوند(به آن ها)گفت: «من با شما هستم! اگر نماز را برپا دارید، و زکات را بپردازید، و به رسولان من ایمان بیاورید و آن ها را یارى کنید، و به خدا قرض الحسن بدهید[در راه او، به نیازمندان کمک کنید]، گناهان شما را مىپوشانم[مى بخشم]و شما را در باغهایى از بهشت، که نهرها از زیر درختانش جارى است، وارد مىکنم. اما هر کس از شما بعد از این کافر شود، از راه راست منحرف گردیده است. ولى به خاطر پیمانشکنى، آن ها را از رحمت خویش دور ساختیم و دلهاى آنان را سخت و سنگین نمودیم سخنان(خدا)را از موردش تحریف مىکنند و بخشى از آنچه را به آن ها گوشزد شده بود، فراموش کردند و هر زمان، از خیانتى(تازه)از آن ها آگاه مىشوى، مگر عده کمى از آنان ولى از آن ها درگذر و صرف نظر کن، که خداوند نیکوکاران را دوست مىدارد» همان:المائده/۱۲-۱۳٫ ↑
|
[چهارشنبه 1401-04-15] [ 05:56:00 ب.ظ ]
|
